Gümüşhane’de işlek Osman ve Seniha Aktürk çifti 88 almanak konakta müzikle alay malay yaşamlarını sürdürüyor.
Kentin Bağlarbaşı mahallesinde hayatlarını sürdüren 76 yaşındaki Osman Aktürk ve 70 yaşındaki Seniha Aktürk, 1934 yılında Osman Aktürk’ün babası vasıtasıyla düz yazı edilen 88 almanak tarihi konakta yaşıyor. Babası kabil kendisi birlikte müzikçi olan ve İstanbul Vefa Lisesi mezunu olan Osman Aktürk, akordeon, cıvıltı, putrel, gitar, darbuka, erganun kabil bir nice saz aletini çalıyor. Müzisyenliğin babasından namına bırakıt kaldığını ifade fail Osman Aktürk, kendi çocuğunun üste torununun birlikte müzikçi olduğunu söyleyerek, müzisyenliğin ailelerinde gelenek olduğunu belirtiyor.
“Hayatım boyunca müzikle uğraştım”
Hayatı süresince müzikle uğraştığını belirten Osman Aktürk (76), “Bu konağı babam yaptırdı 1934 yılında. Şu anda 88 yaşında bu konak. Babamın arabası vardı o zamanlar Babam de hareketlilik çalardı, ego hayatım boyunca müzikle uğraştım. Ortaokulda de, lisede üstelik başkaca orkestram vardı düğünler yapardık tığ. Şu anda kul akordiyon var, ruh var, bağlama var, gitar var, darbuka var, org var. Düğünlerimizde bunların birden şipşak hepsini çalardık. Fakat şu zaman orkestralar çoğaldı rastgele düğünde aynı orkestra var. Tığ birlikte imdi bu işleri bıraktık elhak ama evde canımız sıkıldığında elimize alıp yine tabi ki müzikle uğraşıyoruz. Bu konağı fail mühendis Moskof’muş, o antlaşma buralarda Rumlar yaşıyorlarmış. Babam Moskof mimara buranın projesini çizdirmiş antrparantez. Ortaokuldayken İstanbul’birlikte armonika ile müziğe başladım. Benim kardeşlerim dahi müzikle uğraşırdı başkaca ölen tıpkı ablam vardı o da müzikle uğraşıyordu. Oğlum şu anda müzisyen, müzik öğretmeni elhak. Londra’dahi benzeri torunum var çokça anlaklı tıpkı kızımız tam piyano çalıyor, sesi dahi çok harika o da müzisyen” dedi.
“Balkona yarar akordiyon çalardı, derdim ki bu bala ne domuzuna çalıyor”
Eşi Osman Aktürk’ü balkonda akordiyon çalarken gördüğünü ve etkilendiğini anlatan Seniha Aktürk (70), “Balkona yarar akordeon çalardı, derdim kim bu yavru hangi iyicene çalıyor. Tümce dinliyordu. Çokça iyice çalıyordu, o zamanlar henüz evire çevire çalıyordu. Ego bu konağa 1966 yılında geldim, o yıl rahmetli kayınvalidem geldi beraber İstanbul’a gittik. Daha lisede okuyordu. Orada 1 buçuk sene kaldık. Sonradan geldik hoca sınavlarına girdi kazandı ve öyle bitmeme ettik. Bahtiyar oluyorum çaldığı ahit, hakeza diyorum kim herkes burada toplansa dahi dinleseler diyorum. Hoşuma gidiyor. Punt buldukça çalıyor.” diye niteleyerek konuştu. – GÜMÜŞHANE
